sahabat o kawan

assalamualaikum :) sekarang saya dimelaka, nak tahu macam mana saya boleh tercampak sampai ke melaka. sepatutnya saya di kelantan kan ? kan ? HAHA , ye lah , time tu ramai sangat yang balik kampung halaman masing-masing , tiba-tiba hati saya rasa sebak dan sayu , , saya rasa sangat sunyi, saya rasa semua orang nak tinggalkan saya , saya rindu , hati saya rasa kosong je , saya tak tahu kenapa . apa yang pasti saya rindu keluarga saya :)



saya ambil keputusan untuk balik pagi tu jugak , perjalanan saya jauh jugak , first untuk malam tu , saya ajak dua orang sahabat saya untuk teman hantar saya , ye lah , kalau saya jadi balik spe nak bawak kereta kan , mula-mula mereka setuju , saya dah kata saya bayar duit kereta dan minyak , yelah sebab saya dah nak susah kan orangkan , jadi saya kena lah kan  bayar kan semua tu , so, semuanya dah selesai , masaalah saya cuma satu , takut esok pagi tiket tak ade.

saya pergi dorm kawan saya , saya lepak kat sane makan maggie , ttbe ade msg masuk , dia kata dia tak dapat teman saya sebab mak dia tak bagi , dua-dua sekali, saya kata kat meraka. saya bayar semuanya kalau dorang risau sangat pasal duit , ttpi dorang tetap kata mak mereka tak bagi , okay , saya akur , saya tak tahu la adekah ianya jujur atau tak , saya harap ianya jujur , tetapi sesungguhnya saya amat terkilan , saya sangat sedih , last2 saya ajak orang lain , alhamdulillah , orang tu mahu hantar saya , terima kasih sarah dan fatini :) 



saya bukan ape , saya sedih la, sebelum nie kalau dorang nak minta tolong saya untuk bawak dorang naik kereta , saya jarang mebantah  atau menolak walaupun saat itu saya penat , saya cuba jugak gagahkan diri , tetapi saat saya , mereka sanggup buat macam nie , ye saya memang sangat kecil hati , saya rasa dah jauh dengan semua sahabat saya , saya sedih , kadang2 saya kena marah sebab sikap buruk saya , saya rasa saat nie saya harus sedar diri , saya harus carik mana silap saya , mana salahnya saya sampai kawan-kawan bencikan saya , mana kelakuan buruk saya sampai saya selalu kecik hati dengan kekawan :)

entah la , kebelakangan nie semua nua bercelaru , kadang2  saya rasa saya perlukan satu masa untuk carik balik ape punca semua nie , carik balik mana silap saya dalam berkawan , saya rasa putus asa dengan kawan , entah la. kerana kawan jugak la saya banyak mengalirkan airmata , saya tak mampu ke nak dapat sahbat yang serng hapuskan airmata saya , ha , hanya mimpi :'(

saya paling tak suka orang kaitkan saya dengan sesuatu yang saya tak kenal dan tak tahu :)


No comments: